Ter nagedachtenis aan onze gast Jantine Wijker delen wij hier – op verzoek van haar partner Nico Bart – het volledige verhaal van haar proces.

13-4-1980 Jantine Wijker 22-04-2024

Dit verhaal start in 2017, een jaar met een absoluut hoogtepunt: de geboorte van onze dochter Fleur. En een dieptepunt: 3 maanden na haar geboorte stortte ons leven in. Jantine bleek borstkanker te hebben.

Halverwege de zwangerschap voelde ze een doperwt in haar borst. Gezien haar zwangerschap was een uitgebreid onderzoek niet mogelijk en er werd aan iets goedaardigs gedacht. Dus 3 maanden na de bevalling een check in het ziekenhuis, voor de zekerheid. De doperwt voelde ze op dat moment niet meer. Dus weinig zorgen. Kort na de afspraak kreeg ze te horen dat het er niet onschuldig uitzag. Meer onderzoek volgde.

De diagnose: Borstkanker
Na een paar dagen kwam de klap: borstkanker. Behandeling in het Antoni van Leeuwenhoek volgde. De kanker leek goed behandelbaar en bovendien wees een MammaPrint uit dat de kans op uitzaaiingen minimaal was. Wat volgde was een half jaar hormoontherapie en daarna een operatie. De tumor bleek groter dan verwacht en er volgden nog meer behandelingen: 20 bestralingen en 16 chemobehandelingen. De chemobehandelingen waren heftig. Veel bijwerkingen en haar lange haren vielen uit. Met het hele gezin zijn we naar de kapsalon van haar vriendin gegaan. We werden met zijn vieren geknipt en geschoren. “Je bent nog steeds knap, mama”, zei mijn zoontje Tom. En toen? Terug naar het ‘normale’ leven. Met de voorgeschreven hormoontherapie voor minimaal vijf jaar.

Zo ging het dus niet… oktober 2019 was het écht foute boel. Na een ritje in een achtbaan bleef ze las van een rib houden. Na een extra controle was de uitslag desastreus: uitzaaiingen in zoveel botten dat ze ongeneeslijk ziek werd verklaard. Levensverlengende behandeling bleef over. De wereld zakte weg onder onze voeten om vervolgens al deze behandelingen aan te gaan. Verschillende vormen van hormoontherapie, chemo’s in infuusvorm en met pillen, pijnbestralingen. Soms met weinig bijwerkingen en soms met heel veel bijwerkingen. In 2022 werden uitzaaiingen in de hersenen aangetroffen, die met succes zijn bestraald. Ze had een grote jas uitgedaan. Door het wegvallen van eetlust en het vele overgeven viel ze 20 kilo af. Haar spieren waren verzwakt zodat lopen niet tot nauwelijks meer mogelijk was. De kleinste dingen in het leven waren niet meer vanzelfsprekend. De dokters besloten in september 2022 een ziekenhuisopname en plaatsten een sonde. Ze werd zieker en zieker en de bijwerkingen namen toe.

Uitbehandeld?
Na anderhalve week in het ziekenhuis mocht ze naar huis: label ‘uitbehandeld’ met een levensverwachting van 4 tot 6 weken. Verdere behandeling kon haar lichaam niet meer aan. In november 2022 schreven Tom en Fleur aan Sinterklaas: “kan pakjesavond dit jaar bij ons eerder? Mama is er op 5 december niet meer”. Ze had herinneringsdozen gemaakt en persoonlijke kaartjes geschreven voor alle mijlpalen die zouden komen (verjaardagen, diploma’s). En…na maanden alleen nog in bed….bleef ze leven! Met levenslust. Met hoop. Hoop om haar leven te rekken en onze kinderen meer herinneringen aan haar te geven. De oncoloog gaf aan dat hij alleen weer aan behandeling zou denken als ze lopend zijn behandelkamer in zou komen. Dat liet ze zich geen twee keer zeggen…

In december 2022 begonnen de chemo’s opnieuw. Een drietal verschillende chemo’s in 2023 volgden, maar helaas werkte het allemaal niet of minimaal. De medicijnen in Nederland waren nu écht op voor mij. Er is gezocht naar studies of andere medicatie binnen de Benelux. Helaas zonder resultaat. Of toch…?

Immunotherapie
Het enige medicijn wat ze nog nooit had gehad was immunotherapie. Haar oncologen in Nederland én in België achten de kans dat immunotherapie iets voor haar kon doen aanzienlijk. Volgens Nederlandse richtlijnen miste ze enkele verplichte voorwaarden om deze therapie vergoed te krijgen. De enige optie was immunotherapie in België en deze zelf vergoeden. Zodoende keerden we onze spaarpot leeg en was ze gestart met immunotherapie in Antwerpen.

Deze therapie was ontzettend duur. Voor elke drie maanden aan therapie was €30.000,- nodig. Daarom waren we een crowdfunding actie gestart waarbij de donaties ons voorstellingsvermogen te boven gingen. We haalden veel meer op dan we ooit hadden durven dromen! Vol goede moed hebben we 3 behandelingen in België kunnen doen, helaas is Jantine overleden voor we de 4e dosis konden halen.

We hebben heel veel geld opgehaald middels de crowdfunding dat we niet allemaal aan de behandeling hebben kunnen uitgeven. Het restant van de crowdfunding en de donaties tijdens het condoleren en de uitvaart zijn gedaan hebben we overgemaakt aan Het Praethuys en stichting Komma. Twee organisaties waar Jantine veel mee had.

Zoals je hierboven hebt kunnen lezen is de impact van de ziekte op het leven van Jantine en ons als gezin immens geweest. ‘t Praethuys is er sinds 2019, op het moment dat duidelijk werd dat Jantine niet meer beter zou worden, voor Jantine geweest. We hopen dat middels de donatie die we namens Jantine hebben kunnen doen meer mensen baat zullen hebben bij ‘t Praethuys. Wij zijn heel dankbaar voor de rol die het Praethuys voor Jantine heeft kunnen vervullen.

Groet, Nico, Tom en fleur

Nawoord vanuit ’t Praethuys:
Uiteraard zijn wij zeer dankbaar voor deze gulle donatie van Jantine en haar nabestaanden. Het voelt goed dat we voor haar van betekenis konden zijn en tegelijkertijd is het triest dat zij nu gemist wordt.